این جریان یک مسئله جهان شمول بوده و کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست. لذا هرگونه برداشت و نگاه سیاسی و عدم درک درست ازین مفهوم، می تواند آسیب های جدی برای مردم جامعه به همراه داشته باشد.
آنچه در این رابطه حائز اهمیت است، نحوه مواجهه و مدیریت ارتباط میان نسل هاست؛ به گونه ای که تلاش نسل گذشته برای انتقال اعتقادات و باورهای خود منجر به جبهه گیری نسل جدید و وقوع “انفجار اجتماعی” نگردد.
هر چند احترام به ارزش های نسل گذشته و استفاده از تجربیات آنها یک اصل پذیرفته شده جهانی است، اما اصرار برخی برای حفظ جایگاه و دسترسی به منابع قدرت و ثروت و مقاومت آنها نسبت به حضور نسل جوان در مناصب مدیریتی، راه را برای تعامل سازنده بین نسلی مسدود نموده است.
محمد امین قانعی راد به عنوان یک جامعه شناس معتقداست: در این باره نقش گروه های مرجع به شدت کاهش یافته و فضای مجازی نقش اصلی را ایفا می کند.
مسئولیت پذیری اجتماعی در نسل جدید به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. این نسل، نسل انتخاب هستند؛ امکانات مادی بیشتر، و بهای زیادی که خانواده و مدرسه به آنها داده، این نسل را برای انتخاب آماده کرده است و برای آنها معیارهای مصرفی پررنگ تر از تعلقات جغرافیایی است.
جریان جوانی به جریان زندگی اجتماعی تداوم می بخشد؛ گرچه برخی نقش روشنفکران را در این تحولات پررنگ می دانند، اما در مقابل برخی نظریه پردازان معتقدند این پدیده جوانی است که آینده جهانی را می سازد.
لذا ضروری است نسل قدیم سیاستمداران، در سیاستگذاری های مربوط به جامعه، مدارس، دانشگاه و مراکز ثقل فرهنگی و اجتماعی بازنگری نموده و به روز شدن و همترازی با نسل جدید را سرلوحه ی تصمیم گیری های خود قرار دهند و به این باور برسند که جریان نسل جدید جریانی اجتماعی است و نه سیاسی.
اکنون زمان آن فرا رسیده تا نسل گذشته دست از تمامیت خواهی برداشته و راه را برای حضور نسل جدید در فضای اشتغال، تصمیم گیری و نقش آفرینی اجتماعی هموار سازد.
در این خصوص مسئولین کشور نیز موظف به ترمیم فاصله و شکاف طبقاتی و همچنین شکاف بین نسلی هستند تا اعتبار و سرمایه اجتماعی آنها نزد افکار عمومی و بخصوص جوانان حفظ و تداوم یابد.
این جریان یک مسئله جهان شمول بوده و کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست. لذا هرگونه برداشت و نگاه سیاسی و عدم درک درست ازین مفهوم، می تواند آسیب های جدی برای مردم جامعه به همراه داشته باشد.
آنچه در این رابطه حائز اهمیت است، نحوه مواجهه و مدیریت ارتباط میان نسل هاست؛ به گونه ای که تلاش نسل گذشته برای انتقال اعتقادات و باورهای خود منجر به جبهه گیری نسل جدید و وقوع “انفجار اجتماعی” نگردد.
هر چند احترام به ارزش های نسل گذشته و استفاده از تجربیات آنها یک اصل پذیرفته شده جهانی است، اما اصرار برخی برای حفظ جایگاه و دسترسی به منابع قدرت و ثروت و مقاومت آنها نسبت به حضور نسل جوان در مناصب مدیریتی، راه را برای تعامل سازنده بین نسلی مسدود نموده است.
محمد امین قانعی راد به عنوان یک جامعه شناس معتقداست: در این باره نقش گروه های مرجع به شدت کاهش یافته و فضای مجازی نقش اصلی را ایفا می کند.
مسئولیت پذیری اجتماعی در نسل جدید به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. این نسل، نسل انتخاب هستند؛ امکانات مادی بیشتر، و بهای زیادی که خانواده و مدرسه به آنها داده، این نسل را برای انتخاب آماده کرده است و برای آنها معیارهای مصرفی پررنگ تر از تعلقات جغرافیایی است.
جریان جوانی به جریان زندگی اجتماعی تداوم می بخشد؛ گرچه برخی نقش روشنفکران را در این تحولات پررنگ می دانند، اما در مقابل برخی نظریه پردازان معتقدند این پدیده جوانی است که آینده جهانی را می سازد.
لذا ضروری است نسل قدیم سیاستمداران، در سیاستگذاری های مربوط به جامعه، مدارس، دانشگاه و مراکز ثقل فرهنگی و اجتماعی بازنگری نموده و به روز شدن و همترازی با نسل جدید را سرلوحه ی تصمیم گیری های خود قرار دهند و به این باور برسند که جریان نسل جدید جریانی اجتماعی است و نه سیاسی.
اکنون زمان آن فرا رسیده تا نسل گذشته دست از تمامیت خواهی برداشته و راه را برای حضور نسل جدید در فضای اشتغال، تصمیم گیری و نقش آفرینی اجتماعی هموار سازد.
در این خصوص مسئولین کشور نیز موظف به ترمیم فاصله و شکاف طبقاتی و همچنین شکاف بین نسلی هستند تا اعتبار و سرمایه اجتماعی آنها نزد افکار عمومی و بخصوص جوانان حفظ و تداوم یابد.
نقش خانواده به عنوان نخستین جامعه ای که نسل جدید در آن پرورش می یابد در ایجاد انطباق و سازگاری این نسل با اجتماع بسیار اثرگذار است. والدین می توانند با ایجاد فضای گپ و گفت صمیمانه و بدون تحمیل عقاید خود به جوانان فاصله فکری و فرهنگی میان خود و نسل آبنده را کاهش داده
و این واقعیت را که اکنون دیگر دور، “دور دهه هشتادی ها”ست را بپذیرند.
نقش خانواده به عنوان نخستین جامعه ای که نسل جدید در آن پرورش می یابد در ایجاد انطباق و سازگاری این نسل با اجتماع بسیار اثرگذار است. والدین می توانند با ایجاد فضای گپ و گفت صمیمانه و بدون تحمیل عقاید خود به جوانان فاصله فکری و فرهنگی میان خود و نسل آبنده را کاهش داده
و این واقعیت را که اکنون دیگر دور، “دور دهه هشتادی ها”ست را بپذیرند.
- نویسنده : علیرضا معراجی
- منبع خبر : ایلام فرهنگ صنعت
