علیرضا معراجی/ معاون وزیر کار در ردیف اول ایستاده و با بعضی از کارگران سرگرم گفتگو بود
نزدیک شدم، به گرمی استقبال کرد …
از ایشان از ابهاماتی در خصوص بعضی از قوانین کار با توجه به اقتضای زمان سوال داشتم
با روی گشاده جواب دادند ….
سر صندلی م که برگشتم،
بغل دستی م به من نزدیک شد( ساده بود و بی آلایش)
گفت آقا ببخشید: آن شخص که باهاش صحبت کردی، رفیقته؟
گفتم: چطور مگه
گفت: هیچی، میگم اگه رفیقته با هم جا عوض کنیم، جای او به آقا نزدیکتره…
گفتم: اون آقای رعیتی ه، معاون وزیر کار، کمی با هم خندیدیم که توجه یوسف سلامی به خنده های ما جلب شد…
و این بهانه ای شد برای خنده های بعدی…
یوسف سلامی با فرهنگ کار و کارگری غریبه نبود
به دوستم گفت:
اون جلو مگه چه خبره، می خواهید آقا تو رو ببینه ؟
دوست بغل دستی م حاضر جواب بود و گفت:
نه داداش من می خواهم آقا رو ببینم
و شلیک خنده…
به من که رسید
از هر دری سخنی گفت( از کارگری و ورزشی بودن تا کارگری و کت شلوار پوشیدن …) !!!
و ما هم کم نیاوردیم از هر دری پاسخش گفتیم
خلاصه از تمام حاضر جوابی ما
خنده هایش ضبط و پخش شد…
داستان ما و یوسف سلامی که به پایان رسید
نور یوسف هزاره ی سوم تابیدن گرفت
لب به سخن که گشود
گفت: آمده ایم بر دست شما کارگران بوسه بزنیم …
و این سخن متواضعانه رهبری است که دست رد بر سینه ی قلدران جهانی می زند…
نفس ها در سینه ها حبس،
و جملگی سراپا گوش شدیم
موسیقی دلنشین صدایش آرامشی عجیب بر جلسه حاکم کرد
و ترنم گفتارش و زیبایی کلامش هر شنونده‌ای را مست وجود پر مهرش نمود
و خنده های ما و یوسف سلامی در میان بغض عمیق، ولی شیرینی، گم شد…
آخر قصه
رنگین کمان لباس کارگریِ کارگران، گرداگرد حضرت عشق را حلقه ای عاشقانه ای شکل داد
و از وسط جمعیت و در قیل و قال و ازدحام کارگران، کارگری خسته و عاشق صدای عاشقانه ها و شاعرانگی ش از همه بلند تر بود…
نگاه آقا به سویش چرخید
و با لبخندی لبریز از محبت و لحنی ملایم
گفت: چی ه، چی میخوای؟
گفت: آقا انگشتر …
خنده ی حضار …
و باز آقا و دست و دلبازی ش،
بااندک مزاحی و سخنی شبیهِ این که ناراحتی نداره
بیا اینم انگشتری …
برو ای گدای مسکین، در خانه ی علی زن
که نگین پادشاهی، دهد از کرم گدا را
علیرضا معراجی
دیدار مقام معظم رهبری
۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۱
